Η διδασκαλία των αρχών της εφαρμοσμένης επικοινωνίας και των ψηφιακών μέσων αποτελεί μια πρόκληση για τη σημερινή κοινωνία αφού αποτελεί τον κορμό του ψηφιακού αλφαβητισμού αλλά και της εξελικτικής πορείας και συνολικής ύπαρξής της. Παράλληλα, η εκπαιδευτική διαδικασία, μια διαδικασία άκρως επικοινωνιακή, η οποία έχει εξελιχθεί σε μια διαρκή προσαρμογή στο σύγχρονα πρότυπα μάθησης και η οποία σε μεγάλο βαθμό οριοθετείται από τα τεχνολογικά πρότυπα της καθημερινότητας. Οι νέες γενιές μαθητών μας οδηγούν σε νέα πρότυπα διδασκαλίας και μάθησης, πέρα από τις καθιερωμένες χρήσεις των εποπτικών μέσων, μέσα από μια αμιγώς διαδικτυακή διαδρομή, οριοθετημένη από τη σύγχρονη γλώσσα επικοινωνίας, των εφαρμογών, τεχνολογιών και συσκευών.

Το μάθημα έχει διττό σκοπό. Από την μία πλευρά έρχεται να καλύψει τις δεξιότητες της διδασκαλίας της λεγόμενης “ειδικής διδακτικής” επί του γνωστικού αντικειμένου του Προγράμματος Σπουδών του Τμήματος. Στοχεύει δηλαδή στην προετοιμασία των τελειοφοίτων για την άσκηση εκπαιδευτικών καθηκόντων μετά την αποφοίτησή τους. Από την άλλη πλευρά, διαπραγματεύεται το ρόλο των σύγχρονων ψηφιακών μέσων στη διδασκαλία και στη μάθηση. Είναι δεδομένο ότι υπάρχει πληθώρα ψηφιακών εφαρμογών που αναβαθμίζουν την εκπαιδευτική διαδικασία και προάγουν την ηλεκτρονική μάθηση όπως πολυμεσικές διαδραστικές εφαρμογές για την εκμάθηση επιστημονικών αντικειμένων, ευφυή συστήματα διδασκαλίας (intelligent tutoring systems), προσαρμοστικά υπερμέσα μάθησης (Adaptive Hypermedia), συστήματα διαχείρισης μάθησης (LMS) κ.α.

Με την επιτυχή ολοκλήρωση του μαθήματος οι φοιτητές θα είναι σε θέση να:

• Αναπτύσσουν επιτηδευμένα και καινοτόμα σχέδια διδακτικής ενότητας επάνω σε μαθήματα της επιλογής τους.
• Διαχειρίζονται συλλογές σχεδίων μαθημάτων.
• Ασκούν την ικανότητα πρακτικής εφαρμογής των σχεδίων πάνω σε στοχευμένο κοινό (μαθητές η πρωτοετείς σπουδαστές το Τμήματος).
• Διαχειρίζονται versioning, προκειμένου η τελική έκδοση του εκάστοτε σχεδίου να έχει προκύψει μέσα από πολλαπλές βιωματικές ανατροφοδοτήσεις.
• Ενσωματώνουν δημιουργικές και συμμετοχικές τεχνικές πέραν των συμβατικών, όπως καταιγισμό ιδεών, εργασίες, εκδρομές, παιχνίδια ρόλων κλπ. και κυρίως νέων τεχνολογιών.
• Αναπτύσσουν κριτήρια στο διδακτικό σχεδιασμό και ειδικότερα στην επιλογή του κατάλληλου ψηφιακού μέσου και επικοινωνιακής στρατηγικής.
• Κατανοούν και να πειραματίζονται με σύγχρονα μαθησιακά πρότυπα, βασισμένα στις σύγχρονες μορφές ψηφιακής επικοινωνίας.
• Να λαμβάνουν υπ’όψιν την ηλικιακή διαστρωμάτωση και να προσαρμόζουν τον σχεδιασμό τους στις ειδικές συνθήκες του μαθήματος.
• Ασκούν την κριτική τους γνώση ώστε: (α) να κατηγοριοποιούν τις διάφορες τεχνολογίες που έχουν εφαρμογές στην εκπαίδευση όπως επίσης και να διακρίνουν τις διαφορές ανάμεσα σε αυτές. (β) να επιλέγουν και να συνδυάζουν τις κατάλληλες τεχνολογίες που μπορεί να εφαρμοστούν σε διαφορετικά εκπαιδευτικά περιβάλλοντα και σε διαφορετικές βαθμίδες και είδη εκπαίδευσης (π.χ προσχολική εκπαίδευση, πρωτοβάθμια, δευτεροβάθμια, τριτοβάθμια, ειδική εκπαίδευση, εκπαίδευση ενηλίκων κ.α). (γ) να αξιολογούν και να συγκρίνουν εκπαιδευτικές τεχνολογίες ανάλογα με το επιθυμητό πεδίο εφαρμογής.